‘De vakantie staat weer voor de deur.’

De vakantie staat weer voor de deur. Veel Nederlanders zullen hun zomervakantie in Frankrijk doorbrengen. Als christen dé kans om hun vakantie te verrijken met een internationale ervaring door Franse geloofsbroeders en -zusters te bemoedigen met hun presentie in een van de kerkdiensten op zondagmorgen.

Voor de bezoeker en zijn of haar gezin is het een leerzame ontmoeting om te zien dat er wereldwijd christenen zijn die samenkomen op zondag. En het geeft reden om dankbaar te zijn voor het vele christelijke jeugdwerk dat de kerk in Nederland nog rijk is, in vergelijking met de vaak kleine en vergrijsde Franse kerken, waar de jongerengroepen regelmatig maar uit een tot vijf jongeren bestaan. Aantallen zijn in het Koninkrijk van God gelukkig niet belangrijk, God bouwt Zijn kerk wereldwijd: ‘Waar een of twee mensen samenkomen,
daar ben Ik in hun midden.’

Secularisatie
Frankrijk is een land waar de secularisatie de afgelopen decennia behoorlijk hard heeft toegeslagen. Nergens in Europa is de scheiding tussen kerk en staat zo strikt doorgevoerd als in Frankrijk. Godsdienst is overal uit het openbare leven verdwenen. Bij openbare debatten hebben christenen geen stem. De kerk speelt in Frankrijk geen enkele rol. De meeste christenen weten niet beter dan dat geloven een priveaangelegenheid is. Op dit moment noemt zo’n zestig procent van de 65 miljoen Fransen zich rooms-katholiek en is slechts drie procent protestant (dat zijn zo’n twee miljoen mensen). Daar staat tegenover dat bijna tien procent moslim is. En een kwart van de bevolking heeft geen enkele binding met een religie. Frankrijk verlangt naar geluk, liefde en een hoopvolle toekomst en ten diepste is het God Die dat verlangen kan vervullen. Daarom zijn er zendingswerkers nodig om in navolging van Jezus het Evangelie door te geven in woorden en daden en lief te hebben zoals Jezus deed. Ik ben dankbaar dat de GZB recent ds. G. Lustig heeft benoemd om de Franse kerk te komen versterken. Extra handen zijn zo welkom om Gods missie in dit land te helpen voortgaan. Jezus ziet mensen in nood, maar tegelijkertijd ziet Hij mensen met een verlangen om gered te worden. Dat motiveert mij om in dit geseculariseerde land aan
de slag te zijn onder de Franse jeugd.

Eenzaam avontuur
Voor veel Franse protestantse kerken is het, gezien het kleine aantal leden, ‘overleven’. Het is een uitdaging om met de weinige handen die ze hebben, de gemeente draaiende houden. Het is bijzonder te zien hoe ze in geloof en met vertrouwen bouwen aan de kerk van Frankrijk. Protestants zijn in Frankrijk is soms dan ook een eenzaam avontuur. De ontmoeting met Nederlandse christenen tijdens de zomervakantie kan een enorme bemoediging zijn om het de rest van het jaar vol te houden. Het vraagt van de Nederlandse toerist even iets meer organisatie en energie om een protestantse kerk te vinden dan vanuit het vakantiehuis een Nederlandse dienst via het internet te volgen. Gelukkig zijn er tegenwoordig handige websites die kunnen helpen in de zoektocht naar een Franse kerk, zoals: www.eglisedansmaville.fr/. Het kost misschien even wat extra kilometers rijden en wellicht is niet alles in de dienst vanwege de taal te volgen. Maar de liturgie, de liederen en vele Bijbelse namen en gebruiken zullen voor de bezoeker zeker herkenbaar zijn. Meelezen in de eigen Nederlandse bijbel helpt vaak al om iets meer van de preek te kunnen volgen. Wellicht is er een gevoel van samen vieren, belijden en geloven in eenzelfde God en is dat juist wel de essentie van dat moment. Het mooie van geloofsverbondenheid is dat taal daarvoor niet nodig is. Gods Geest raakt aan en verbindt. In een Franse kerkdienst gaan sommige dingen misschien anders dan we in onze thuisgemeente gewend zijn. Het is de moeite waard om te proberen met andere ogen te kijken: wat ontmoeten we en wat kunnen we leren van de Franse christenen?

Unieke ervaring
Voor de Fransen, maar ook voor Nederlandse christenen is het een unieke ervaring om concreet verbonden te zijn met de wereldkerk. Het verbreedt je blik en versterkt je geloof. Dat is ook de ervaring van familie Kok uit Uddel afgelopen zomer: Het bezoek van Nederlandse vakantiegangers op zondag biedt zendingswerkers de mogelijkheid iets van hun werkomgeving en hun kerkelijke gemeente te delen. Zo mocht ik twee jaar terug de familie Koppejan uit mijn deelgenotengemeente Benthuizen in de kerkdienst van Aix ontvangen, heb ik vertaald bij het zondagsschoolmoment en hebben we samen met de predikant en zijn gezin geluncht. Dat werd een onvergetelijke zondag: Frankrijk, het land van stokbrood en heerlijke wijn, is een concreet zendingsland dichtbij. Het gebed en de aanwezigheid van christelijke vakantiegangers tellen. De Franse kerk rekent op hen deze zomer.  À bientôt.

‘Volgens mij zijn het jouw landgenoten buiten, gezien hun lengte, blonde haren en hun snelle ‘gggrere-klanken,’ zegt een van de gemeenteleden tegen me bij het binnenlopen van de kerk. En inderdaad, even later stapt er een Nederlands gezin met vijf blonde kinderen de kerk binnen. Ze hebben een goed uur moeten rijden en her en der de weg moeten vragen naar het-niet-zo-makkelijk-vindbare-kerkje. Ze krijgen een hartelijk welkom van de Fransen, handen worden geschud, soms gepaard met de Franse ‘bises’ (omhelzingen). Snel wordt er koffie gehaald uit het keukentje. De dominee spreekt hen toe in z’n beste Engels. Met hun zevental verdubbelen ze het aantal aanwezige kerkgangers en zingen de Fransen die morgen met meer volume dan ooit. Een onvergetelijk moment voor deze kleine, Franse gemeente.

Harriëtte Smit
GZB zendingswerker in Frankrijk en landelijk jeugdwerkadviseur bij de Unepref-kerk.

Zomervakantie in de Ariege. Geen Nederlandstalige diensten in de omgeving. Gelukkig is er www.connectedchurches.nl. Gemeenten in het buitenland die de vijf sola’s belijden zijn daar te vinden. Ik mail de voorganger of we welkom zijn en of er wellicht een Engelstalige samenvatting van liturgie en preek is. Harriëtte Smit is er die zondag ook en heeft de preek voor ons vertaald. De tweede zondag komt pastor Bordes voor de dienst aanlopen en overhandigt ons de Nederlandse vertaling van de preek. Het is indrukwekkend om met die gemeente samen te komen. Veelal oudere mensen. Gemeentezang op de eerste zondag zonder muzikale begeleiding. Een andere cultuur, maar hetzelfde Evangelie. Prachtig om te merken hoe betrokken de predikant is op de gasten. Meermalen zegt hij tijdens de preek tegen een gemeentelid die van oorsprong uit Nederland komt: vertaal jij dit even, zodat ze het begrijpen. Na de dienst zijn we welkom in de pastorietuin voor een drankje en een goed gesprek. Voor iedereen die de kans heeft: echt doen. Laat je niet weerhouden door de taal. Je vakantie krijgt een extra dimensie. Je ervaart dat de kerk zoveel groter is dan ons kikkerlandje. En de gemeente daar ervaart je komst als een enorme steun in de rug.
Fam. Sander Kok, Uddel

Wij hebben het bezoek aan de kerkdienst in Aix als zeer bijzonder ervaren. Ondanks dat we er geen woord van verstonden, was zeker verbondenheid ervaren;.het was prettig dat er een korte samenvatting/uitwerking van de dienst in het Nederlands was. Het ‘zondagsschoolmoment’ voor de kinderen was erg leuk (ze weten het nog steeds goed). De maaltijd daarna met onder anderen de dominee was gezellig en het was leuk om eens die mensen te spreken. Het is gewoon mooi om te zien waar jij werkt en bezig bent.
Thomas en Rieneke, Joas, Manuel en Myrthe Koppejan

Dit artikel verscheen in De Waarheidsvriend op 20 juni 2019.